Μπορεί να μη σε βλέπω... Μυρίζω, όμως, τη σαπίλα σου. Ψάχνεις σαν φτωχός ρακοσυλλέκτης να βρεις μια σύντομη περίληψη του βιβλίου που κρατάς, τη στιγμή που εγώ στέκομαι στο χείλος του γκρεμού, αντιμέτωπος με το κενό.
Όχι, ρε φίλε, όχι τόσο εύκολα. Θα κάτσεις να διαβάσεις τα λόγια μου. Θα ακούσεις τη φωνή μου και θα με νιώσεις μέσα σου. Θα καταλάβεις τι με έφερε στο σημείο που βρίσκομαι, πέρα από το τζιπ που έχω παρκάρει λίγο πιο πίσω. Αυτό είναι σβηστό. Εκτός ζωής. Νεκρό. Μόνο εγώ ακούγομαι, μόνο εμένα θα υποστείς... Και στο τέλος, θα αποφασίσουμε μαζί για το επόμενο βήμα μου...
Αν φοβάσαι να λερώσεις τα χέρια σου, σου συνιστώ να αφήσεις αμέσως κάτω το βιβλίο και να φύγεις. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Χρειάζομαι άμεσα έναν καλό ακροατή, όχι κάποιον περίεργο αργόσχολο που θέλει να σκοτώσει τον χρόνο του και εμένα μαζί. Υπάρχει ακόμη ελπίδα... Υπάρχει;
Περιμένω...
...Η υπομονή έχει και τα όριά της...